عشق يعني يه پلاك كه زده بيرون از دل خاك

عشق يعني يه شهيد با لبهاي تشنه سينه چاك

من از اهالي ديار عشقم من از قبيله و تبار عشقم

هنوزم از دم امام امت هلاك عشق و بي قرار عشقم

عشق يعني يه پلاك كه زده بيرون از دل خاك

عشق يعني يه شهيد با لبهاي تشنه سينه چاك

منم كه جا موندم از شهادت به حق قرآن و حق عترت

اميد من اينه كه با ولايت چه رونقي شده به كار عشقم

عشق يعني يه جوون يه جوون بي نام و نشون

عشق يعني يه نماز با وضو گرفتن توي خون

عشق يعني يه پلاك كه زده بيرون از دل خاك

عشق يعني يه شهيد با لبهاي تشنه سينه چاك

به ياد صوت اذان اكبر به ياد ظهر و نماز دلبر

به ياد تسليم امر داور غلام پروردگار عشقم

عشق يعني يه پدر كه شب ها بيداره تا سحر

عشق يعني يه خبر خبر يه مفقود الاثر

عشق يعني يه پلاك كه زده بيرون از دل خاك

عشق يعني يه شهيد با لبهاي تشنه سينه چاك

گرفته دل هواي كربلا رو بيا ببين به روي ني سرا رو

آتيش گرفت دامن خيمه ها رو منم اسير يادگار عشقم

عشق يعني يه پيام تا بقية الله و قيام

عشق يعني يه كلام پا به پاي فرزند امام

عشق يعني يه پلاك كه زده بيرون از دل خاك

عشق يعني يه شهيد با لبهاي تشنه سينه چاك

یک شبی مجنون نمازش را شکست

بی وضو در کوچه ی لیلا نشست

عشق آن شب مستِ مستش کرده بود

فارغ از جام الستش کرده بود

سجده ای زد بر لب درگاه او

پُر ز لیلا شد دل پر آه او

گفت یارب از چه خوارم کرده ای

بر صلیب عشق دارم کرده ای

جام لیلا را به دستم داده ای

وندر این بازی شکستم داده ای

نیشتر عشقش به جانم می زنی

دردم از لیلاست آنم می زنی

خسته ام زین عشق ، دل خونم نکن

من که مجنونم ، تو مجنونم نکن

مرد این بازیچه دیگر نیستم

این تو و لیلای تو … من نیستم

گفت ای دیوانه لیلایت منم

در رگ پنهان و پیدایت منم

سالها با جور لیلا ساختی

من کنارت بودم و نشناختی

عشق لیلا در دلت انداختم

صد قمار عشق یکجا باختم

کردمت آواره ی صحرا نشد

گفتم عاقل می شوی اما نشد

سوختم در حسرت یک یا ربَّت

غیر لیلا بر نیامد از لبت

روز و شب او را صدا کردی ولی

دیدم امشب با منی گفتم بلی

مطمئن بودم به من سر می زنی

در حریم خانه ام در می زنی

حال این لیلا که خوارت کرده بود

درس عشقش بی قرارت کرده بود

مرد راهش باش تا شاهت کنم

صد چو لیلا کشته در راهت کنم

میفرستم مهربان بر محضر تو یک پیام تا که هم جویای احوالت شوم هم داده باشم یک سلام! صبح روز آدینه ات بخیر و شادی

سلام من
به آن پرند سپیده وشادمان
که در سپیده با نسیم
ترانه ساز می شود
صبح زیبات بخیر


صبحت بخیر عزیزم ، برات چایی بریزم؟!
گولت زدم عزیز جون ، تو که نیستی خونمون!!
خوب بیــــــــــد (صبحت بخیر عزیزم)


10
سلام
صبحت زیبا چرا من هر صبح خودم را در آینه تو سبز میبینم
و تو خودت را در آینه من آبی
بیا برویم باورمان را قدم بزنیم
تا شانه های خیابان خیال کنند
جنگل و دریا بهم رسیده اند . . .


با احتساب امروز 35 فقط 35 روز از بهار مانده ، پس صبح زیبای بهاریتان بخیر





6سلام ای دل نورانی خورشید، ای نگاه آبی آسمان، ای شکوه آفرینش!
سلام ای وسیع جاری، ای پهنه نور باران، ای طراوت بی کران
روزت به خیر باد




6سلام من
به هر چه وبه هر كــــسی كه با سحر
تمام جسم و جان او پر از نماز می شود




4143
10من به تو سلام میکنم تو که تک ستاره دمادم غروبی
ای مهوش غزالها ای ترانه ساز هستی
ای که جادوی کلماتت قلمها را
سرنگون میکند سلام




4142
11به تو سلام می کنم کنار تو می نشینم
و در خلوت تو شهر بزرگ من بنا می شود .




4141
7سلام من
به پیچكی كه صبح دست سبز او
به سوی آسمان بی كران دراز می شود




4140
4سلام من
به آن پرند سپیده وشادمان
كه در سپیده با نسیم
ترانه ساز می شود




4139
11سلام اي كهنه عشق من كه ياد تو چه پا برجاست
سلام بر روي ماه تو عزيز دل سلام از ماست




4138
13سلام به قاصدک های خبر رسان که محکوم به خبرند و سلام به شقایقهایی که محکوم به عشقند و سلام به تو که محکوم به دوست داشتنی.


20سلام ،
ببخشيد ما داشتيم تو کوچه اس ام اس بازي ميکرديم
يکي از سلاما افتاد تو خونتون ! ميشه پسش بدين !؟؟
ما منتظريم !

- وقتی که عشق فرمان میدهد محال سر تسلیم فرو می آورد.

۲-بشر یک بودن است و انسان یک شدن.

۳-جهان را ما نه آن چنان که واقعا هست میبینیم جهان را ما آنچنان که هستیم میبینیم

۴-خدایا عقیده مرا از دست عقده ام مصون بدار.

۵-در زندگی چنان باش که آنان که خدا را نمیشناسند تو را که می شناسند خدا را بشناسند

۶- خدایا خودخواهی را چنان در من بکش تا خودخواهی دیگران را احساس نکنم و از آن

در رنج نباشم

۷-در دورانی که همه به دنبال چشمان زیبا هستند تو به دنبال نگاه زیبا باش.

۸- ترجیح میدهم با کفش هایم در خیابان راه بروم و به خدا فکر کنم تا اینکه در مسجد

بنشینم و به کفش هایم فکر کنم

۹-من رقص زنان هندی را از نماز خواندن پدر و مادرم بیشتر دوست دارم زیرا آنها با عشق

میرقصند و پدر و مادرم به اجبار نماز میخوانند.

۱۰- زنی که زیبایی اندیشه پیدا کرده باشد زیبایی بدنش را نشان نمیدهد.

۱۱-عاقلانه ازدواج کن تا عاشقانه زندکی کنی

۱۲- حوادث انسانهای بزرگ را متعالی و انسانهای کوچک را متلاشی میکند.

۱۳- خدایا به من کمک کن تا هروقت خواستم درباره راه رفتن کسی قضاوت کنم کمی

با کفش های او راه بروم.

۱۴-توانا ترین مترجم کسی است که سکوت دیگران را ترجمه کند شاید سکوتی تلخ گویای

دوست داشتنی شیرین باشد.

۱۵-چه بسیارند کسانی که همیشه حرف میزنند بی آنکه چیزی بگویند و چه کم هستند

کسانی که حرف نمیزنند اما بسیار میگویند.

۱۶-انتظار امادگی است نه وادادگی.

۱۷-و چه شگفت است آشنایی در پس بیگانگی و خویشاوندی پنهان در نا آشنایی.

۱۸-هرکس آنچنان میمیرد که میخواهد.

۱۹-آنان که گستاخی آن را ندارند که شهادت را انتخاب کنند مرگ آنان را انتخاب خواهد کرد.

۲۰-از انسانها غمی به دل نگیر زیرا خود غمگین هستند! با آنکه تنهایند ولی از خود میگریزند

زیرا به خود وبه عشق و به حقیقت خود شک دارند. پس دوستشان بدار حتی اگر

دوستت نداشته باشند.

۲۱- در این مثنوی بزرگ طبیعت مصراعی ناتمامیم که وجودمان در پی یک بیت شدن است.

۲۲-فقر شب را بی غذا سر کردن نیست فقر روز را بی اندیشه سرکردن است.

۲۳-در نهان به آنانی دل می بندیم که دوستمان ندارند و در آشکارا از آنانی که دوستمان

دارند غافلیم شاید این است دلیل تنهایی ما.

۲۴-مهم نیست قفل ها دست کیست مهم این است که کلیدها دست خداست

۲۵-سرنوشت تو متنی است که اگر ندانی دستهای نویسندگان و اگر بدانی خود میتوانی

نوشت.

۲۶-هر کس مسیحی دارد که باید از غیب برسد بر او ظاهر گردد نیمه اش را در برگیرد و

تمام شود زندگی جستجوی نیمه ها است در پی نیمه ها

مگر نه وحدت غایت آفرینش است؟

پروانه مسیح شمع است و شمع تنها چشم انتظار اوست.

آهسته از بغل پله ها گذشت

در فکر آش و سبزی بیمار خویش بود

اما گرفته دور و برش هاله ای سیاه

او مرده است و باز پرستار حال ماست

در زندگی ما همه جا وول می خورد

هر كنج خانه صحنه ای از داستان اوست

در ختم خویش هم به سر و كار خویش بود

بیچاره مادرم هر روز می گذشت از ین زیر پله ها

آهسته تا به هم نزند خواب ناز من

امروز هم گذشت

در باز و بسته شد با پشت خم از این بغل كوچه می رود

چادر نماز فلفلی انداخته به سر

شب و روزم گذشت به هزار آرزو
نه رسیدم به خویش، نه رسیدم به او

نه سلامم سلام، نه قیامم قیام
نه نمازم نماز، نه وضویم وضو

دل اگر نشکند به چه ارزد نماز
نه بریز اشک چشم، نه ببر آبرو

نه به جانم شرر، نه به حالم نظر
نه یکی حسب‌حال، نه یکی گفت‌وگو

نه به خود آمدم، نه ز خود می‌روم
نه شدم سربلند، نه شدم سرفرو

همه جا زمزمه است، همه جا همهمه است
همه جا «لاشریک... »،  همه جا  «وحده... »

نبرد غیر اشک، دل ما را به راه
نکند غیر آه، دل ما را رفو

نشوی تا حزین هله با مِی نشین
هله سر کن غزل، هله تر کن گلو

به سر آمد اجل، نسرودم غزل
همه‌اش هوی و های، همه‌اش های و هو

هله امشب ببر به حبیبم خبر
که غمش مال من، که دلم  مال او

هله از جانِ جان، چه نوشتی؟ بخوان !
هله گوش گران! چه شنیدی؟ بگو !

بِبَریدم به دوش، به کوی می‌فروش
که شرابم شراب، که سبویم سبو