نشد که زندگی ام را کمی تکان بدهی

نخواستی سر این عشق امتحان بدهی

نخواستی که بمانی و دردهای مرا

فقط یکی دو سه سالی به دیگران بدهی

قرار بود همین روزها به هم برسیم

قرار بود تو بابا شوی و نان بدهی

نگو که آمده بودی سری به من بزنی

و بعد بگذری و دل به این و آن بدهی

نگو از اول این راه عاشقم نشدی

نگو که آمده بودی خودی نشان بدهی

گناه فاصله ها را به پای من زدی و

نخواستی به تن خسته ام زمان بدهی

چه اتفاق غریبی ست اینکه دل بکند

کسی که حاضری آسان براش جان بدهی

نشسته ام سر سجاده رو به روی تو باز

هنوز منتظرم در دلم اذان بدهی !

گفتم آخر عشق را معنا کنیم
بلکه جای خویش را پیدا کنیم
آمدم دیدم که جای لاف نیست
عشق غیر از عین و شین و قاف نیست
امدم گفتم به آوای جلی
عین یعنی عدل مولایم علی
شین یعنی شور الله الصمد
قاف یعنی قل هوالله احد....................................................................................................عشق یعنی با غم الفــــت داشتن
سوختن با درد نسبــــــت داشــتن
عشق یعنی شب نخـفتن تا ســـحر
عشق یعنی سجده ها با چــــشم تر
عشق یعنی سر به زیر آویــتـختن
عشق یعنی اشک حسرت ریـختن
عشق یعنی هرچه گفتن هر چه کردن بهر او.........

آهسته از بغل پله ها گذشت

در فکر آش و سبزی بیمار خویش بود

اما گرفته دور و برش هاله ای سیاه

او مرده است و باز پرستار حال ماست

در زندگی ما همه جا وول می خورد

هر كنج خانه صحنه ای از داستان اوست

در ختم خویش هم به سر و كار خویش بود

بیچاره مادرم هر روز می گذشت از ین زیر پله ها

آهسته تا به هم نزند خواب ناز من

امروز هم گذشت

در باز و بسته شد با پشت خم از این بغل كوچه می رود

چادر نماز فلفلی انداخته به سر