آتش عشق تو در جان خوشتر است
جان ز عشقت آتش‌افشان خوشتر است

هر که خورد از جام عشقت قطره‌ای
تا قیامت مست و حیران خوشتر است

تا تو پیدا آمدی پنهان شدم
زانکه با معشوق پنهان خوشتر است

درد عشق تو که جان می‌سوزدم
گر همه زهر است از جان خوشتر است

درد بر من ریز و درمانم مکن
زانکه درد تو ز درمان خوشتر است

می‌نسازی تا نمی‌سوزی مرا
سوختن در عشق تو زان خوشتر است

چون وصالت هیچکس را روی نیست
روی در دیوار هجران خوشتر است

خشک سال وصل تو بینم مدام
لاجرم در دیده طوفان خوشتر است

همچو شمعی در فراقت هر شبی
تا سحر عطار گریان خوشتر است

بـهـار آمـد کـه غـم از جـان بـرد، غم در دل افزون شد

چه گویم کز غم آن سروِ خندان، جان و دل خون شد

گــروه عــاشــقــان بــســتــنــد مــحــمــلــهــا و وارسـتـنـد

تـو دانـی حـال مـا وامـانـدگـان در ایـن مـیـان چـون شد

گــل از هــجــران بــلـبـل، بـلـبـل از دوریّ گـل، هـر دم

بـه طـرْف گـلـستان هر یک، به عشق خویش مفتون شد

حــجــاب از چــهــره دلــدار مــا، بــاد صــبــا بــگــرفــت

چـو مـن هـر کـس بـر او یـک دم نظر افکند، مجنون شد

بـــهـــار آمـــد، ز گـــلــشــن بــرد زردیــهــا و ســردیــهــا

بـه یُمـن خـور، گـلستان سبز و بستان گرم و گلگون شد

بـــهـــار آمـــد، بـــهـــار آمـــد، بـــهـــار گـــل‏عـــذار آمــد

بـه مـیـخـواران عـاشـق گـو: خـمـار از صـحـنه بیرون شد

توضیحی ندارم

اصلا توضیحی ندارد

درد که پرسیدنی نیست یا حتی

هجران که گفتنی نیست

حال هی برای پنجره من بهار را بیاور

نمیبینی هزاران بهار را به تصویر کشانده ام

هست

تو هم هستی

و حجم بسیار دوست داشتنهایی که دارم

حال هی مرا دعوت کن به شادی

به این سطح نازل

پوسیدگی و هرز رفتن ارام لحظه های زندگی

گول نمی خورم

من که کبک نیستم نازنینم

عزیز دلم

این دل

افسرده نیست

پوچ نیست

این دل

دردی دگر دارد

تنهایی از جنس مشترک ندارد

مخاطبش

فعل بودن ندارد