می روم خسته و افسرده و زار
سوی منزلگه ویرانه ی خویش
به خدا می برم از شهر شما
دل شوریده و دیوانه ی خویش
می برم تا که در آن نقطه ی دور
شست وشویش دهم از رنگ گناه
شست وشویش دهم از لکه ی عشق
زین همه خواهش بی جا و تباه
ناله می لرزد می رقصد اشک.....

آه که بگذار بگریزم من
از تو ای چشمه ی جوشان گناه
شاید آن به که بپرهیزم من
عاقبت بند سفر پایم بست
می روم خنده لب و خونین دل
میروم از دل من دست بدار
ای امید عبث بی حاصل.....

بـر در مـیـکـده‏ام پـرسـه زنـان، خـواهـی دیـد

پـیـر دلـبـاخـتـه بـا بـخـت جـوان، خـواهـی دیـد

نـــو بـــهـــار آیـــد و گــلــزار شــکــوفــا گــردد

بـی‏گـمـان کـوتـهـی عـمـر خـزان، خـواهـی دیـد

مـرغ افـسـرده کـه در کـنـج قفس محبوس است

بــر فــراز فـلـک از شـوق، پـران خـواهـی دیـد

سـوزش بـاد دی، از صـحـنه برون خواهد رفت

بــارش ابــر بــهــاری بــه عــیـان خـواهـی دیـد

قــوس را بــاد بــهـاری بـه عـقـب خـواهـد رانـد

پس از آن قوس قزح را چو کمان، خواهی دید

دلــبــر پــردگــی از پــرده بــرون خـواهـد شـد

پـرتـو نـور رُخـش، در دو جـهـان خـواهـی دید

توضیحی ندارم

اصلا توضیحی ندارد

درد که پرسیدنی نیست یا حتی

هجران که گفتنی نیست

حال هی برای پنجره من بهار را بیاور

نمیبینی هزاران بهار را به تصویر کشانده ام

هست

تو هم هستی

و حجم بسیار دوست داشتنهایی که دارم

حال هی مرا دعوت کن به شادی

به این سطح نازل

پوسیدگی و هرز رفتن ارام لحظه های زندگی

گول نمی خورم

من که کبک نیستم نازنینم

عزیز دلم

این دل

افسرده نیست

پوچ نیست

این دل

دردی دگر دارد

تنهایی از جنس مشترک ندارد

مخاطبش

فعل بودن ندارد

میروم خسته و افسرده و زار

سوی منزلگه ویرانه ی خویش

به خدا میبرم از شهر شما

دل شوریده و دیوانه ی خویش

میبرم تاکه در آن نقطه ی دور

شستشویش دهم از رنگ گناه

شستشویش دهم از لکه ی عشق!

زین همه خواهش بیجاه و تباه

میروم تا ز تو دورش سازم

ز تو ای جلوه ی امید محال

میبرم زنده به گورش سازم

تا ازین پس نکند یاد وصال

ناله میلرزد

                می رقصد اشک

آه بگذار که بگریزم من

از تو ای چشمه ی جوشان گناه

شاید آن به که بپرهیزم من

به خدا غنچه ی شادی بودم

دست عشق آمد و از شاخم چید

شعله ی آه شدم صد افسوس

که لبم باز بر آن لب نرسید!

عاقبت بند سفر پایم بست

میروم خنده به لب

                         خونین دل

میروم

        از دل من دست بردار

ای امید عبث بی حاصل