در شب کوچک من ، افسوس

باد با برگ درختان میعادی دارد

در شب کوچک من دلهرهء ویرانیست

گوش کن

وزش ظلمت را می شنوی ؟

من غریبانه به این خوشبختی می نگرم

من به نومیدی خود معتادم

گوش کن

وزش ظلمت را می شنوی ؟

در شب اکنون چیزی می گذرد

ماه سرخست و مشوش

و بر این بام که هر لحظه در او بیم فرو ریختن است

ابرها، همچون انبوه عزاداران

لحظهء باریدن را گوئی منتظرند

لحظه ای

و پس از آن، هیچ.

پشت این پنجره شب دارد می لرزد

و زمین دارد

باز می ماند از چرخش

پشت این پنجره یک نامعلوم

نگران من و تست

ای سراپایت سبز

دستهایت را چون خاطره ای سوزان، در دستان عاشق من

بگذار

و لبانت را چون حسی گرم از هستی

به نوازش لبهای عاشق من بسپار

باد ما را با خود خواهد برد

باد ما را با خود خواهد برد

بـهـار آمـد کـه غـم از جـان بـرد، غم در دل افزون شد

چه گویم کز غم آن سروِ خندان، جان و دل خون شد

گــروه عــاشــقــان بــســتــنــد مــحــمــلــهــا و وارسـتـنـد

تـو دانـی حـال مـا وامـانـدگـان در ایـن مـیـان چـون شد

گــل از هــجــران بــلـبـل، بـلـبـل از دوریّ گـل، هـر دم

بـه طـرْف گـلـستان هر یک، به عشق خویش مفتون شد

حــجــاب از چــهــره دلــدار مــا، بــاد صــبــا بــگــرفــت

چـو مـن هـر کـس بـر او یـک دم نظر افکند، مجنون شد

بـــهـــار آمـــد، ز گـــلــشــن بــرد زردیــهــا و ســردیــهــا

بـه یُمـن خـور، گـلستان سبز و بستان گرم و گلگون شد

بـــهـــار آمـــد، بـــهـــار آمـــد، بـــهـــار گـــل‏عـــذار آمــد

بـه مـیـخـواران عـاشـق گـو: خـمـار از صـحـنه بیرون شد

از خورشید می گریزم

و به دنبال تو می گردم

تا در خیال

به خلوت شب های تو برسم

...

می خواهم در گوشه ی قلب ات

یک کُنج رنگی

فقط برای من باشد !

اما نه خاکستری ،

بگذار قرمز باشم !

در یک دشت سبز

زیر آسمانی که آبی ِ آبی است

و کلبه ای

که هیچکس بجز تو

راه به آنجا ندارد .

...
پروانه ای پشت پنجره بال می زند !

و یادم می آورد

که قلب گوشه ندارد .

برای دل کوچکم گریه کن

به دریا قسم

که من بی قرارم بیا یار خوبم

کنارم بیا

برایم حکایت کن ازعشق

از زندگی از شکفتن

تو خوبی

تو خوبی ومن عاشق خوب بودن

کنارم بمان و با چشمهای

که زیباترین رنگ دنیا ست

نگاهم کن هر روز

که من با نگاهت

به قلبت سفر می کنم

برای دل کوچکم گریه کن

که من سخت بی تابم امشب

کنارم بیا

مرا هم صدا کن

بیا آسمان را بجویم

و بیداری لحظه ها را

کنارم بیا

بیا تا که باران ببارد

و دنیای ما را طراوت بگیرد

بیا سبز باشیم

و سبزینه ها را بکاریم

برای دل کوچکی گریه کن

که خواهان دریاست

که پرواز را دوست دارد

که آبی ترین شعر خود را

فقط با امید تو ای عشق زیبا

برا ی دلت می سراید

برای دل کوچکی گریه کن

که دلتنگ آری دلتنگ و تنهاست

برای دل مهربانی

که با هرچه خوبیست

تو را دوست دارد

تورا تا ابد دوست دارد