سكوت صدای گامـــــــــــــــهايم را باز پس م



ــــــــــــــی دهد

با شب خلـــــــــــــــــــوت به خانه می روم

گله ای كوچك ازســـــــــــــــگها برلاشهء سياه خيابان می دوند

خلوت شب آنها را دنــــــــــــــــــــبال می كند

و سكوت نجوای گامــــــــــــــــــــــــهاشان را می شنود

من او را به جای هــــــــــــــــــــــــــمه بر می گزينم

و او می داند كه من راست می گويم

او همه را به جای مـــــــــــــــــن بر می گزيند

و من می دانم كه همــــــــــــــــــــــــه دروغ می گويند

چه می ترسد از راســـــــــــــــــــــتی و دوست داشته شدن ، سنگدل

بر گزيننده ء دروغها

صدای گامهای ســـــــــــــــــــكوت را می شنوم

خلوتها از با همی سگها به دروغ و درندگی بهترند

سكوت گريه كرد ديـــــــــــــــــــــــــشب

سكوت به خانه ام آمد

سكوت سرزنشــــــــــــــــــــــــم داد

و سكوت ساكت ماند

و سرانجام

چــــــــــــــشمانم را اشك پركرده است.