آب رادیاتور ماشین بخور محتاج نامردان نباش

آدم دیوانه را بنگی بس است خانه پرشیشه را سنگی بس است

اتوبوس من غصه نخور،منم یه روز بزرگ میشم!(ژیان)

اگر از عشقت نکنم گریه و زاری / به جهنم که مرا دوست نداری

اگه الله کند یاری / چه اف باشد چه سوسماری

اگر خواهی بمیری بی بهانه / بخور ماست وخیار وهندوانه

التماس 2A

ای بلبل اگر نالی من با تو هم آوازم / تو عشق گل داری،من عشق گل اندامی

ای روزگار / با ما شدی ناسازگار

بپر بالا که گیر نمیاد

باغبان در را مبند من مرد گلچین نیستم / من خودم گل دارم و محتاج یک گل نیستم

بحث۳۰یا۳۰ ممنوع

بخور و بخواب کارمه / الله نگهدارمه



به مادرت رحم کن کوچولو

تا جام اجل نکردم نوش / هرگز نکنم تو را فراموش

تا سگ نشوی کوچه و بازار نگردی / تا کوچه و بازار نگردی نشوی گرگ بیابان

تاکسی نارنجی / از من نرنجی

تجربه نام مستعاری است که بر خطاهای خود میگذاریم

جون من داداش یه خورده یواش

جهان باشد دبستان و همه مردم دبستانی / چرا باید شود طفلی ز روز امتحان غافل؟

داداش مرگ من یواش / امان از دست گلگیر ساز و نقاش

در طواف شمع میگفت این سخن پروانه ای / سر پیچ سبقت نگیر جانا مگر دیوانه ای

دلبرا دل به تو دادم که به من دل بدهی / دل ندادم که به من ساندوچ و دلمه دهی

دلبری دارم چو مار عینکی / خوشگل وزیبا ولی کم پولکی

دنبالم نیا آواره میشی

.دنیا همه هیچ و اهل دنیا همه هیچ / ای هیچ تر از هیچ تو بر هیچ مپیچ

دودوتا هفتا کی به کیه

حالا که خر تو خره ماهم پیرایدم(ژیان)

رخش بی قرار

رقیف بی کلک مادر


رود میرود اما ریگذارش میماند

زندگی بدون عشق مثل ساندوچ بدون نوشابه هست

زندگی بدون عشق مانند شلوار بدون کش هست

«zoor nazan farsi neveshtam»

ژیان عشقت مرا بیچاره بنمود / ز شهر و خانه ام آواره بنمود

سر پایینی نوکرتم / سر بالایی شرمندتم(ژیان)

شب و روز رانندگی در جاده ها کار من است / از خطر باکی ندارم جون خدا یار من است

شکر بترازوی وزارت برکش / شو همره بلبل بلب هر مهوش

(اینو برعکس هم که بخونی همین میشه)

عشق میکروبی است که از راه چشم وارد میشود و قلب را عاشق میکند

قربان وجودی که وجودم ز وجودش بوجود آمده است

کوه از بالا نشینی رتبه ای پیدا نکرد / جاده از افتادگی از کوه بالا میرود

گاز دادن نشد مردی / عشق آن است که بر گردی

گدایان بهر روزی طفل خود را کور میخواهند / طبیبان جملگی خلق را رنجور میخواهند

تمام مرده شویان راضیند بر مردن مردم بنازم مطربان را که خلق را مسرور میخواهند

گلگیرم ولی گل نمیگیرم

نوکرتم ننه

یه بار پریدی موتوری دو بارپریدی موتوری آخر می افتی موتوری

بـر در مـیـکـده‏ام پـرسـه زنـان، خـواهـی دیـد

پـیـر دلـبـاخـتـه بـا بـخـت جـوان، خـواهـی دیـد

نـــو بـــهـــار آیـــد و گــلــزار شــکــوفــا گــردد

بـی‏گـمـان کـوتـهـی عـمـر خـزان، خـواهـی دیـد

مـرغ افـسـرده کـه در کـنـج قفس محبوس است

بــر فــراز فـلـک از شـوق، پـران خـواهـی دیـد

سـوزش بـاد دی، از صـحـنه برون خواهد رفت

بــارش ابــر بــهــاری بــه عــیـان خـواهـی دیـد

قــوس را بــاد بــهـاری بـه عـقـب خـواهـد رانـد

پس از آن قوس قزح را چو کمان، خواهی دید

دلــبــر پــردگــی از پــرده بــرون خـواهـد شـد

پـرتـو نـور رُخـش، در دو جـهـان خـواهـی دید

دست خودم نیست

این اشکها می ریزند

سعی میکنم

تو را به یاد اورم

و حرفهایت را

می خوانم

گریه عقب نشینی میکند

بغض جانشین میشود

میمانم

نمیدانم چه بگویم

نمیدانم

چرا در گذشته

نبودیم

و اکنون

در سکوت اینده

همنشین

سنگین بودنی هستیم

که

کم نیست

...نمیتوانم

قطره های زودگذر باران را نادیده بگیرم

و همینطور

تو را

و عشق تورا