یک دقیقه سکوت!!

به خاطر تمام آرزوهایی که
در حد یک فکر کودکانه باقی ماندند!
به خاطر امیدهایی که به نا امیدی مبدل شدند

به خاطر شب هایی که با اندوه سپری كردیم!

به خاطر قلبی که
زیر پای کسانی که دوستشان داشتیم له شد!

به خاطر چشمانی که همیشه بارانی ماندند!

یك دقیقه سكوت!
به احترام کسانی که
شادی خود را با ناراحت کردنمان به دست آوردند!

بخاطر صداقت
که این روز ها وجودی فراموش شده است!

بخاطر محبت
که بیشتر از همه مورد خیانت واقع گردید!

یک دقیقه سکوت
به خاطر حرف های نگفته!!

برای احساسی که همواره نادیده گرفته می شد!

یک دقیقه سکوت
به احترام قلب هایی که از سنگ اند!

یک دقیقه سکوت!
به احترام درک نشدنمان!

و یك دقیقه سكوت
برای زندگی از دست رفته ی مان ...!!!!

دست خودم نیست

این اشکها می ریزند

سعی میکنم

تو را به یاد اورم

و حرفهایت را

می خوانم

گریه عقب نشینی میکند

بغض جانشین میشود

میمانم

نمیدانم چه بگویم

نمیدانم

چرا در گذشته

نبودیم

و اکنون

در سکوت اینده

همنشین

سنگین بودنی هستیم

که

کم نیست

...نمیتوانم

قطره های زودگذر باران را نادیده بگیرم

و همینطور

تو را

و عشق تورا

آدمیزاد....

غرورش را خیلی دوست دارد،

اگر داشته باشد،

آن را از او نگیرید...

حتی به امانت نبرید...

ضربه ای هم نزنیدش،

چه رسد به شکستن یا له کردن!

آدمی غرورش را خیلی زیاد، شاید بیشتر از تمام داشته هایش، دوست می دارد؛

حالا ببین اگر خودش، غرورش را به خاطر تو، نادیده بگیرد، چه قدر دوستت دارد!

و این را بفهم آدمیزاد!