من از  رویای حقیقت نام تو را جویا شدم
بر اسمه حقیقت فال تو را جویا شدم
جویای بر اسمت شدم
حرفای روزگارتم این
چنین قلم من را شکاند
رسیدن به عمق دلت
همچنین عهد شکاند
.
.
.
سلام بهانه
غریبی توی غربت
نشستم به راهه لطقت
سنگینس نگاتم
بر قلبم نشست

بی انکه خوب بشناسمت
بفرما داده ام

بی انکه درکت کنم بفرما دادام

اینم فرمان من بود
اینم مجازاته من بود
اینم یه طوری حقه من بود

حقم بود ببینم خیانتت
حقم بود درکت کنم
حقم بود
حقی که از قبلم بود


.

..
شاید یه جور تاوان بود
درگیر عشقت شوم
عشق بی مهرت شوم
عشقی
که جز تظاهر نداشت بر من خیری
عشقی جز شعار نداشت بر من چیزی
عشقه دروغین که عاشقم کرد
این چنین نابودم کرد
از سایه غریبه ها اخر
دشنه ی سادگی کمرم را شکست
 

تشنه یک حرف توام
كه اهنگ کلامت برایم سرود مقدسی است
که مرا تا معراج بودن خویش میبرد.
تشنه يك بوسه ام از تو
كه مرا غسل تعميد ميدهد.
برای لحظه ای به خود ا...
مسیر را برگرد ومرا ببین...
صدایم کن...
در چشمانم بنگر ..
و ببین که جز تو در ان تصویری نیست.
چشمه ايست زلال سرازیر شده از صحرای دل
براي تو
که تصویر حقیقی ات را در زلالیت پاک نگاهش میتوانی ببینی.
در تسلای ارامش کلامش صدای خودت را ميتواني بشنوي
و در بطن زندگی اش عشق را ميتواني بچشي.
بنگر...
بشنو...
مرا دریاب...
كه
براي تو به راهت نشسته است...