عاشقی پیشه گرفتن کار دشواری نیست

و از آن ساده تر آن است که معشوقه شوی

به سهولت دل یک تنها را می شود سحر نمود

می شود خیلی مفت یه دل ناراضی مالک شد

فوت و فن لازم نیست جز کمی حرف قشنگ

دو سه خط شعر و غزل

وکمی عشوه و مثقالی ناز

من ولی دم دستی ها را به یه شاهی نخرم

قیمتم ارزان نیست عشق امروزی ها یک شبه است

من خریدار رفاقت هستم

آن رفیقی که که سیاست نکند در ره من

رفت و برگشتی نیست, زندگی را برده

من رفیقی صادق می خواهم

که صداقت بخرد بی پرده

صاف باشد چون من

و همین اثباتش آنقدر آسان نیست

که ز هر کس آید.

مایه اش خرج کند آس دل پیش من است

دل من لک زده ی دوستی است

بی زوال و ابدی

عاری از منت و مملو ز صفا

قبل هر رابطه ای دوست بودن شرط است

که صد افسوس رفاقتها هم بوی نا را زده است

جامهء دوست به تن، فکر درندگی ات را دارند

من ولی آنقدر مار به خوردم دادند

که برای خودم افعی صفتی

در میان بزم ماران شده ام

دل این مار زده دوستی لک زده است

دوستی را که فدایش بکنم جان و دلم




چکامه ای از
سایه سار

ای رهگذر ناآشنا،صدایت را شنیدم. هنوز هم میشنوم ودل ازین ندا غرق در نشاط دارم.آیاتو پرنده ای نواگر ی یا فقط آوائی هستی که در آسمان بیکران سرگردان است؟ بااینکه تو در نغمه دلپذیر خودجز وصف نور خورشید وگل نمیکنی،نمیدانم چرا نغمه تو برای من داستانی حکایت میکند که سراسر آن با رویاهای دورودراز آمیخته است . ای نوید بهار،تو برای من رهگذری ساده نیستی،وجودی نامرئی هستی.صدائی دلپذیر هستی.رازی پنهان هستی.صدائی هستی که من در روزهای دوران کودکی خود بدان گوش فرا میدادم وبه شنیدن آن در میان درختان ،در روی بوته های گل، در آسمان پهناور ،مشتاقانه جستجوی ترا میکردم.بارها برای یافتن تو در جنگلها وچمنزارها سرگردان شدم ، اما هرگز ترا که آرزو وعشق ومایه امید من بودی ،نیافتم.اکنون دوباره گوش به نغمه تو فرا داده ام. دوباره روی چمنها دراز کشیده ام وآنقدر به ترنم های تو گوش میدهم که بتوانم دوباره خودرا در روزگار دلپذیر کودکی احساس کنم. ای غریب آشنا ،ازپرتو وجود تو این دنیای تلخ ،برای من باز بصورت سرزمین جادوئی رویا وخیال در آمده.بصورت آن دنیایی درآمده که گوئی ازروز ازل تنها برای تو ساخته اند.ا،صدایت را شنیدم. هنوز هم میشنوم ودل ازین ندا غرق در نشاط دارم.
آیاتو پرنده ای نواگر ی یا فقط آوائی هستی که در آسمان بیکران سرگردان است؟
بااینکه تو در نغمه دلپذیر خودجز وصف نور خورشید وگل نمیکنی،نمیدانم چرا نغمه تو برای من داستانی حکایت میکند که سراسر آن با رویاهای دورودراز آمیخته است .
ای نوید بهار،تو برای من رهگذری ساده نیستی،وجودی نامرئی هستی.صدائی دلپذیر هستی.رازی پنهان هستی.صدائی هستی که من در روزهای دوران کودکی خود بدان گوش فرا میدادم وبه شنیدن آن در میان درختان ،در روی بوته های گل، در آسمان پهناور ،مشتاقانه جستجوی ترا میکردم.
بارها برای یافتن تو در جنگلها وچمنزارها سرگردان شدم ، اما هرگز ترا که آرزو وعشق ومایه امید من بودی ،نیافتم.
اکنون دوباره گوش به نغمه تو فرا داده ام. دوباره روی چمنها دراز کشیده ام وآنقدر به ترنم های تو گوش میدهم که بتوانم دوباره خودرا در روزگار دلپذیر کودکی احساس کنم.
ای غریب آشنا ،ازپرتو وجود تو این دنیای تلخ ،برای من باز بصورت سرزمین جادوئی رویا وخیال در آمده.
بصورت آن دنیایی درآمده که گوئی ازروز ازل تنها برای تو ساخته اند