و چه خوب كردي آمدي ، صفا کردي

چه عجب شد که ياد ما کردي؟!

اي بسا آرزوت ميکردم

خوب شد آمدي صفا کردي؟

آفتاب از کدام سمت دميد

که توامروز ياد ما کردي؟!

از چه دستي سحر بلند شدي

که تفقد به بينوا کردي؟

شب مگر خواب تازه اي ديدي

که سحر ياد آشنا کردي؟

بيوفايي مگر چه عيبي داشت

که پشيمان شدي وفا کردي؟

از فراقت بما چها کردي؟
....................................
با تو هيچ آشتي نخواهم کرد

از همان ره که آمدي برگرد!

بايد شقايق كاشت
شمعداني ها را آب داد
آسمان را آبي ديد
در بهاري كه به دست من و توست
و همين نزديكيست
باغ را بايد ساخت
و به عرياني آن جامعه سبز پوشاند.
و سحرگاهي زود
با بهار
با مهر
آشتي بايد كرد
ساده بايد زيست.
عشق

منشور نگاهيست

كه تماميت آن

نوراني ست