در من غم بيهودگيها مي زند موج

در تو غرور از توان من فزونتر

در من نيازي مي كشد پيوسته فرياد

در تو گريزي مي گشايد هر زمان پر

اي كاش در خاطر گل مهرت نمي رست

اي كاش در من آرزويت جان نمي يافت

اي كاش دست روز و شب با تار و پودش

از هر فريبي رشته عمرم نمي بافت

انديشه روز و شبم پيوسته اين است

‌من بر تو بستم دل ؟

دريغ از دل كه بستم

افسوس بر من، گوهر خود را فشاندم

در پاي بتهائي كه بايد مي شكستم

اي خاطرات روزهاي گرم و شيرين

ديگر مرا با خويشتن تنها گذاريد

در اين غروب سرد دردانگيز پائيز

با محنتي گنگ و غريبم واگذاريد

اينك دريغا آرزوي نقش بر آب

اينك نهال عاشقي بي برگ و بي بر

در من،

غم بيهودگيها مي زند موج

در تو،

غروري از توان من فزونتر

قیافه ام تابلو شده بود



گفتند :چی می کشی؟



گفتم :چیز خاصی نمی کشم



یه کم از روزگارمی کشم



یه کمی هم دردمی کشم



هرموقع هم عشقم بکشه نفس می کشم



گفتند :نه چی میزنی؟



گفتم :خودم که چیزی نمی زنم



ولی



دلم شور میزند



چشمانم تار



گفتند :نه یعنی چی مصرف می کنی؟



گفتم :هان...زندگی مصرف می كنم...