می ترسم از صدا، که صدا عاشقت بشود

این سوت کوچه گرد رها عاشقت بشود

گفتم به باد بگویم تو را... نه... ترسیدم

این گرد باد سر به هوا عاشقت بشود

پوشیده ای سفید،کجا سبز من! نکند

نار و ترنج باغ صفا عاشقت بشود

بگذار دل به دل غنچه ها ولی نگذار

پروانه سوز خانه ی ما عاشقت بشود

حالا تو گوش کن به غمم شهربانو! تا

در قصه هام شاه و گدا عاشقت بشود

بالا نگاه نکن آفتاب لایق نیست

می ترسم آن بلند بلا عاشقت بشود

مال منی تو، چنان مال من که می ترسم

حتی خدا نکرده خدا عاشقت بشود

خورشید قصه ی مادر بزرگ یادت هست؟

خورشیدمی تو ،ماه چرا عاشقت بشود

وقتی نشسته این منِ خاکی به پای غمت

باز این گدای بی سر و پا عاشقت بشود؟

عمری است گوش به زنگم، چرا؟...که نگذارم

حتی درنگ ثانیه ها عاشقت بشود *

دکتر بهرامیان

خاكستر اين بوستان يادم نمي آرد تو را
آتش زدم بر قلب خود ديگر نمي خواهم تو را
با بي كسان رفتي و من تنها شدم در بي كسي
اينك سكوت تلخ شب يادم نمي آرد تو را
با يك اشارت كردي و با يك حماقت خر شدم!
آن شب ميان غنچه ها گفتي نمي خواهم تو را
آن شب به تو گفتم چرا ؟گفتي برو ديگر نيا
گفتم كه چه؟ گفتی برو ديگر نمي خواهم تو را
من ماندم و آن غنچه ها با خاطرات تلخ تو
اينك من و اين قلب من يادم نمي آرد تو را
در دفترم جايي نبود كز اسم تو خالي شود
اينك همين دفتر دگر، يادم نمي آرد تو را
وقتي خيانت ديدم و ديدم تو را از خود به دور
گفتم بري بهتر شود ديگر نمي خواهم تو را
اينك من و اين بوستان با غنچه هاي لب به لب
با آن همه احساس و غم ديگر نمي خواهد تو را
خاكسترم كردي ولي، اموختي اين قصه را
عشقت به تاراجم دهد ديگر نمي خواهم تو را
ديگر نمي خواهم تو را...