بیا

مرا ورق بزن

تمام روزهای هفته من

پر از صدای شکستن است

تمام روزهای رفته من

پر از نا تمام هاست

کتابت را ببند و چشمهایت را هم

این یک جمله امری ست

عزیزم

دستت را به من بده

گوش کن

حدیث دبگری میگوید این دفتر

فصل خودخواهی نیست

انکه رهاست

غرور در بندش نمی کشاند

منیت ها را بردند

آن هنگام که ساقه هایش را شکستند

به یغما بردند

و اما خرده هایش را گذاشتند

تا که هر بار زخمی تر برگردد

برای یاد گرفتن معلوم و مجهولها

نقطه ها و علا مت ها و اشاره ها

و تمام این سوء تفاهم ها

همیشه هم فرصت اگر باشد

توانی نیست

آهسته تر قدم بردار

""""این دل کمی اگر ماندست آن هم برای توست""""

نان که به من طعم تنهایی را چشاندن

طعم تنهایی را مچشان...

و

آنان که ناروا را به من نسبت دادن

به آنان ناروا را نسبت مده...

و

آنان که مرا از پشت خنجر زدن

هیچ وقت زخمی مکن...

و

خدایا

دوستیت را در قلبم فزونی بخش

که تو بودی تنها دوستم...

و

تو بودی که منو بی نیاز کردی از غیر خودت...

و تویی تنها تکیه گاه من

نه بنده ات

که آنان منت می گذارنند

و تو بزرگیت را به من نشان میدهی