دستهایم در خاک پژمرده خواهد شد
بی شعر
بی واژه
بی ترانه
چشمهایم بر سنگ خیره خواهد ماند
بی اشک
بی نگاه
بی ایینه
سینه ام در تنهایی خواهد پوسید
بی طپش
بی عصیان
بی اه
به انتظار کدامین رستاخیز بمانم
تا دوباره برویم
از خاک
از سنگ
از تنهایی
به انتظار کدامین صبحدم بنشینم
تا دوباره بشکفم مانند گلی تنها در سپیده ای بارانی
در کدامین رستاخیز
در کدامین سپیده
در کدامین دیدار
دوباره شعر خواهد رویید
از لابلای انگشتانم
"ای عشق"