ترس

و

درد

همیشه در دیدگان بیماران موج میزند

گاه هیچ تسلایی نمی یابی برایشان

گاه میدانی کلامها بیشتر آزار میدهند

آنوقت به خودم میگویم:

رها بهانه هایشان را تاب بیاور

بد خلقی هایشان را

و گریه هایشان را

دلی که نیازمند مهر است

گاه بیشتر نیازمند کسیست

که مهرش را بپذیرد..

دستهایش را میگیرم

و میگویم

غمگین نباش

رسم دنیا خوب نیست.

...گاه احساس میکنی معجزه ها در زمانه نیست

اما میبینی کسی در زندگیت قدم می گذارد و آنگاه همه چیز در همین حوالی تو
اتفاق می افتد

نزدیک نزدیک

آه ای قرار بی قرار من

این طپیدنهای سرخ

برای توست..

با توست.

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: