ز دوســتــی تــو دیــوانــه گـشـتـه‌ام
دل تـنـگـم و ز عـشـق تـوام بـار بر دل است
وز دسـت تـو بـسـی چـو مـرا پای در گل است
شــیــریــن تـری ز لـیـلـی و در کـوی تـو بـسـی
فــرهــاد جـان سـپـرده و مـجـنـون بـی‌دل اسـت
گــر چــه ز دوســتــی تــو دیــوانــه گـشـتـه‌ام
جـز بـا تـو دوسـتـی نـکـنـد هـر کـه عاقل است
گـر مـن بـه بـوسـه مـهـر نـهـم بـر لـبـت رواست
شـهـد عـقـیـق رنـگ تـو چـون موم قابل است
در روز وصلت از شب هجرم غم است و من
روزی نـمـی‌خـوهـم کـه شـبـش در مقابل است
دل را مــدام زاری از انــدوه عــشــق تـسـت
اشـتـر بـه نـالـه چـون جـرس از بـار محمل است
روز وصـــال یـــار اجـــل عــمــر بــاقــی اســت
وقــت وداع دوســت شـکـر زهـر قـاتـل اسـت
بــیــنــد تــو را در آیــنــهٔ جــان خــویــشــتــن
دل را چـو بـا خـیـال تـو پـیـونـد حـاصـل است
هـر جـا حـدیـث تـسـت ز ما هم حکایتی است
ایـن شـاهـبـاز را سـخـنـش بـا جـلـاجـل اسـت
اشــعــار ســیـف گـوهـر دریـای عـشـق تـسـت
ایـن نـظـم در سـراسـر ایـن بـحـر کـامـل اسـت
تبادل
لینک هوشمند