خـوش بـه حـال آسمـون کـه هـر وقتــ دلـش بگیـره بـی بهـونـه مـی بـاره...
بـه کسـی تـوجـه نمـی کنـه، از کسـی خجـالت نمـی کشـه،
مـی بـاره و مـی بـاره و...
اینقـدر مـی بـاره تـا آبـی شـه، آفتـابـی شـه..!!
کـاش...
کـاش مـی شـد مثـل آسمـون بـود...
کـاش مـی شـد وقتـی دلتـــ گـرفـت، اونقـدر ببـاری تـا بـالاخـره آفتـابـی شـی؛
بعـدش هـم
انگـار نـه انـگـار کـه بـارشـی بـوده؛ انگـار نـه انـگـار کـه غمـی بـوده؛
همـه چیـز فـرامـوشتـــ بشـه... !!
کـاش مـی شد...
خیـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــلی دلـم گـرفتـه
نظرات شما عزیزان: