در وفای عشق تو،مشهور خوبانم چو شمع
در وفای عشق تو،مشهور خوبانم چو شمع
شب نشین کوی سربازان و رندانم چو شمع
بی جمال عالم آرای تو روزم چون شبست
با کمال عشق تو در عین نقصانم چو شمع
کوه صبرم نرم شد چون موم در دست غمت
تا در آب و آتش عشقت گدازانم چو شمع
روز و شب خوابم نمی آید به چشم غم پرست
بسکه در بیماری هجر تو گریانم چو شمع
رشته ی عمرم به مقراض اجل ببریده شد
همچنان در آتش مهر تو خندانم چو شمع
در میان آب و آتش همچنان سرگرم تست
این دل زار نزار اشکبارانم چو شمع
گر کمیت اشک گلگونم نبودی گرم رو
کی شدی روشن به گیتی راز پنهانم چو شمع
همچو صبحم یک نفس باقیست بی دیدار تو
چهره بنما دلبرا! تا جان برافشانم چو شمع
در شب هجران مرا پروانه ی وصلی فرست
ورنه از دردت،جهانی را بسوزانم چو شمع
سرفرازم کن شبی از وصل خود ای نازنین!
تا منور گردد از دیدارت ایوانم چوشمع
آتش مهر ترا حافظ عجب در سر گرفت
آتش دل کی به آب دیده بنشانم چو شمع؟
حافظ
نظرات شما عزیزان:
تبادل
لینک هوشمند