*قبرستان آرزوها*
امــروز هم گــذشت ...
بی آنکــه آنرا زندگــی کنــم ...
صبح کــه از خــواب برخاستم، چشــمان از غــم دیشب هنوز پریشــان بود .. هنوز عصبانی بودم ... از دست خــودم ... از دست زمــانه ... از دست خــ ــدا ...
امروز فقــط گریستـم ...
به حال زار خــودم ...
به لحظه هـای غربتــم ...
امروز رو هم رفت، یک روز از زنده بودنم .. امروز هــ ــم تــمام شد و یک روز از عمـ ـــرم کم شــد ...
بی آنکــه رنگی بکارم ، بی آنکـه آسمان را ببوسـم، بی آنکه لبخندی بزنم ...
خدایا با تمــام وجودم تو را فریاد می زنم ...
بمــــ ــــــــــان ...
بمان کنار لحظه های خالیــم ...
بمان کنار آرزوهــای بی فردایم ..
دیشب آرزویی را که کشتی، زیر خــروارها اشک دفــن کردم ... تمام امروز را هم برایش گریستــم ...
دیشب دوباه به یاد آرزوها کهنـه ام افتادم، گریستم به حال آرزوهای مرده ام ... به حال تمام آرزوهایی که مردند در غربت خاکستری شــان ...
قبرستان آرزوهایم پر است از آرزوهای مرده ... هرکس برای آرزوهایش قبرستانی دارد ... قبرستانی که وقتی دلتنگ می شود، بر سر قبرهای خالی اش می گرید ...
من هم امروز را گریستم ...
باید کاری کـ ــرد ...
شاید آرزویی تازه ببافـمـ ... شاید رویایـ ــی جدید بسازم .. شاید ..
تا زنده ام آرزو می بافــم ، آرزوهای نارنجــی، آرزوهای آبـ ـی، آرزوهای مخملــی ...
آنقــدر آرزو می بافــمـ که اگر هر چند تایشان را که بکشــ ـــی بازهم آرزو داشته باشــ ـــمــ ...
چقدر بدم می آید از روزهای بی آرزو ... از آرزوهای بی فــ ــردا ...
نظرات شما عزیزان:
تبادل
لینک هوشمند